Życie robi się znośniejsze, jeśli umiemy wyłuskiwać z codzienności momenty przynoszące nam radość. Mistrzem wyłapywania takich drobiazgów jest autor książki "Pierwszy łyk piwa i inne przyjemności", Philippe Delerm, piszący o takich radosnych okruszkach właśnie. Jeśli się zastanowić, każdy ma swoją listę ulubionych momentów, moja jest długa i zmienia się razem z porami roku. W kolejnym odcinku cyklu "Trójmiejskie historie kulinarne" Ania Włodarczyk opowiada o jesiennych przyjemnościach, które pomagają podczas szarych dni. W poprzednim zdradziła swoje ulubione jesienne inspiracje w kuchni.
W czołówce moich jesiennych drobnych przyjemności jest obracanie w dłoniach świeżych kasztanów. Idę o zakład, że nie jestem w tym drobnym dziwactwie osamotniona, wystarczy spojrzeć na wszystkich zbieraczy koczujących pod kasztanowcami jesienią. Takie świeżutkie kasztany są idealnie gładkie i delikatne. Lubię trzymać je w kieszeni. Gdy byłam dzieckiem, rozcinałam kasztany i przyglądałam się ich wnętrzu, bardzo intrygował mnie ich kolor. Przyjemnie żółty, wyglądał jak cukierek albo nadzienie czekoladki. Miałam ochotę go zjeść i kiedyś nawet podjęłam taką próbę, która skończyła się tym, że gorycz wykrzywiła mi twarz. Zdziwiło mnie to, bo słyszałam, że są jadalne, a tu klops.
Przed wojną kasztanowce jadalne rosły... we Wrzeszczu. (...) Na zboczu Wzgórza Sobótka (okolice ulicy Traugutta) był park liczący trzydzieści dwa gatunki drzew, w tym 400-letnie dęby, lipy i kasztany jadalne!
Kilkanaście lat później poznałam prawdziwy smak jadalnych kasztanów i pojęłam, czym różnią się od "naszych". Gorące pieczone kulki wyjadane z papierowej tutki miały słodkawy, lekko mączysty smak. Trochę przypominały mi ziemniaki i tak naprawdę same w sobie nie byłyby niczym nadzwyczajnym, gdyby nie otoczenie, w jakim ich próbowałam.
Było to na jarmarku bożonarodzeniowym we Wrocławiu. W mroźny grudniowy wieczór w mieście panował przedświąteczny harmider, ciemność rozświetlały setki choinkowych lampek, a w powietrzu pachniało grzanym winem. Kasztany parzyły mnie w palce jak małe węgielki i smakowały najlepiej na świecie. Kolejny raz jadłam je w Rzymie, wprost w piecyka rozstawionego na jednej z klimatycznych uliczek.
Nie wiem, czy to kwestia polskiego klimatu (raczej nie, o czym za chwilę) czy też braku zapotrzebowania na jadalne kasztany, ale faktem jest, że ciężko u nas znaleźć te rośliny. Owszem, w sezonie (czyli około listopada) można je kupić w marketach, ale nie są to polskie produkty.
Tymczasem - wbrew temu, co mogłoby się wydawać - w kuchni polskiej kasztany były znane już przed wojną. W starych książkach kucharskich można znaleźć receptury na leguminy (desery) z ich dodatkiem, na kasztany przecierane czy duszone. O tym, że nie jest to nowinka kulinarna ostatnich lat świadczy również fakt, że przed wojną kasztanowce jadalne rosły... we Wrzeszczu.
Wyczytałam kiedyś, że na zboczu Wzgórza Sobótka (okolice ulicy Traugutta) był park liczący trzydzieści dwa gatunki drzew, w tym 400-letnie dęby, lipy i kasztany jadalne! Z kolei w jego sąsiedztwie, tam gdzie obecnie stoją akademiki Politechniki, znajdował się sad z dwudziestoma trzema drzewami orzecha włoskiego. Swoją drogą, wyłuskiwanie z miękkich łupinek świeżych, soczystych orzechów włoskich to kolejna z moich drobnych przyjemności jesiennych...
Ale wróćmy jeszcze na chwilę do jadalnych kasztanów. Te świeże, w łupinkach, należy przed upieczeniem naciąć od góry. Wówczas ładnie pękną i będą się dobrze obierać. Pamiętajcie jednak, by robić to w rękawiczkach - kiedyś zrobiłam to bez nich i pokaleczyłam ręce twardą skórką, która kłuła jak setki igiełek.
Wracając do kasztanów: pieczemy je w piekarniku, gdy zaczną pstrykać i skórka z wierzchu ładnie się wygnie, będą gotowe. Z kolei przez cały rok możecie kupić zapuszkowane kasztany bez skórki. Można nimi faszerować kurczęta, dodawać je do ciast, a nawet sałatek. Pamiętam ładny jesienny przepis Nigelli Lawson, w którym połączyła karmelizowaną brukselkę z kasztanami właśnie. Brzmi dobrze, prawda?
A gdy już zdobędziecie porcję pieczonych kasztanów, polecam umilić sobie nimi spacer po wzgórzu Sobótka, które jesienią jest równie piękne, co latem lub wybrać się do
Parku Oliwskiego - właśnie tam rośnie kasztanowiec jadalny.
Smaki deluxe: pieczone kasztany
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy