W niedzielne południe w Filharmonii Bałtyckiej odbył się pierwszy w bieżącym sezonie koncert familijny. Młodzi słuchacze oraz towarzyszący im opiekunowie wysłuchali piosenek Witolda Lutosławskiego do słów Juliana Tuwima, w wykonaniu Doroty Miśkiewicz oraz zespołu Kwadrofonik.
Koncerty familijne odbywające się w Filharmonii Bałtyckiej to znakomita okazja, żeby zapoznać najmłodszych słuchaczy z muzyką "ambitną". Specjalnie przygotowany, krótszy niż zazwyczaj program oraz luźna atmosfera z pewnością ułatwiają im odbiór muzyki, często uznawanej za trudną nawet przez wytrawnych melomanów. Nie da się jednak oprzeć wrażeniu, że dzieci traktują swój udział w koncertach nad wyraz poważnie. Jeszcze przed rozpoczęciem niedzielnego koncertu, ubrani w odświętne stroje milusińscy z zaciekawieniem przyglądali się wystawionym na scenie instrumentom, zaglądali w znajdujące się na pulpitach nuty oraz ochoczo zajmowali miejsca siedzące na poduszkach, rozłożonych tuż przed wykonawcami.
Dzieci to wspaniali, ale i wymagający odbiorcy, dlatego - aby koncert okazał się dla nich satysfakcjonujący - zarówno prezentowana muzyka jak i poziom wykonania muszą być na jak najwyższym poziomie. Oba te warunki zostały bez wątpienia spełnione podczas niedzielnego koncertu.
Dorota Miśkiewicz i zespół Kwadrofonik wzięli na warsztat piosenki skomponowane przez Witolda Lutosławskiego do doskonale znanych wszystkim dzieciom tekstów Juliana Tuwima. Chcieli tym samym zwrócić uwagę na fakt, że Lutosławski, który dziś znany jest głównie jako kompozytor muzyki poważnej, ma na swoim koncie wiele wspaniałych piosenek dla najmłodszych. Artystom udało się zachować niesamowity klimat kompozycji, ich nastrojowość i ilustracyjność. Nowe aranżacje oraz niecodzienna obsada (wokal, dwa fortepiany, rozbudowana perkusja) nadały im natomiast świeżości i unikatowego charakteru.
Owa świeżość brzmieniowa przejawiała się głównie w rozszerzonej melodyce i harmonii, co jak na piosenki dla dzieci jest rzeczą dość niezwykłą, ponieważ z reguły przesadnie się je upraszcza. Trudno było spodziewać się jednak po Dorocie Miśkiewicz, jednej z najbardziej wszechstronnych i utalentowanych polskich wokalistek, że zaniży poziom. Przeciwnie - artystka doceniła wrażliwość muzyczną dzieci i zaserwowała im sztukę najwyższych lotów, która zachwyciłaby niejednego dorosłego melomana.
Miśkiewicz nawiązała znakomity kontakt z młodymi słuchaczami już od pierwszej chwili. Umiejętnie i skutecznie absorbowała ich uwagę, zachęcała do czynnego udziału w wykonywaniu piosenek, opowiadała o prezentowanej muzyce. Wspierali ją w tym muzycy z zespołu Kwadrofonik, którzy w przystępny sposób przedstawili dzieciom swoje instrumenty oraz zaprezentowali ich możliwości. Pianistka
Emilia Sitarz opowiedziała o budowie i mechanizmie działania fortepianu zwracając uwagę na to, że w dzisiejszych czasach nie gra się na nim wyłącznie poprzez naciskanie klawiszy, co natychmiast pokazał drugi z pianistów,
Bartłomiej Wąsik (preparowanie).
Miłosz Pękała natomiast w przezabawny sposób zaprezentował całe mnóstwo instrumentów perkusyjnych, na których grał podczas koncertu. Gościnnie wystąpił również znakomity gdański perkusista jazzowy,
Dominik Bukowski. Całość uatrakcyjniały wizualizacje
Jago VJ, które podobnie jak muzyka dalekie były od mainstreamu - raczej stonowane, chwilami wręcz monochromatyczne, były znakomitym tłem dla wyrafinowanej oprawy dźwiękowej.
Dorota Miśkiewicz i Kwadrofonik wykonali dziesięć piosenek z nagranej wspólnie płyty "Lutosławski, Tuwim. Piosenki nie tylko dla dzieci" pokazując, że literatura muzyczna wcale nie musi być infantylna. Dwa fortepiany (chwilami preparowane), mnóstwo instrumentów perkusyjnych, zabawa stylami muzycznymi, poszerzona melodyka i harmonia, a przede wszystkim perfekcja wykonania uczyniły ten koncert niezwykle atrakcyjnym nie tylko dla najmłodszych, ale i dla ich opiekunów. Zdarzały się momenty, że na wizualizacje w ogóle nie zwracałam uwagi przyglądając się temu, co działo się na scenie. Szczególnie przypadło mi do gustu opracowanie piosenki "Trudny rachunek", które nomen omen okazało się utworem karkołomnym pod względem "trudnego do wyliczenia" rytmu. Nie mogłam również oderwać wzroku od rąk pianistów, którzy z tak wielką wirtuozerią akompaniowali, jakby nie patrzeć, piosenkom dla dzieci. Wspaniale zaprezentowały się także dziewczynki z GAK Winda, które razem z Dorotą Miśkiewicz wykonały nastrojową piosenkę "Rzeczka".
Nie da się ukryć, że koncert ten, choć znakomity, okazał się dla odbiorców sporym zaskoczeniem, a niektórych wręcz rozczarował. Przywykliśmy do tego, że piosenki dla dzieci są proste, zabawne, dynamiczne, a towarzyszące im wizualizacje spektakularne i widowiskowe. Dorota Miśkiewicz i Kwadrofonik potraktowali natomiast dzieci równie poważnie jak dorosłych odbiorców, prezentując wybitny materiał a nie infantylne show. I bardzo dobrze, ponieważ warto dzieci zaznajomić z kulturą wysoką, zanim dokonają własnych wyborów i ukierunkują zainteresowania.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy
