Dlaczego ono płacze? Jeśli jesteście rodzicami, to pewnie zadawaliście sobie to pytanie wielokrotnie. Dla większości młodych rodziców najbardziej frustrujący jest brak komunikacji między nimi a dzieckiem. Są jednak metody, żeby porozmawiać nawet z dziewięciomiesięcznym maluchem.
dobry sposób na szybsze zrozumienie naszego dziecka i wspólną komunikację
25%
pomysłowe wyrażanie siebie, ale ryzykowne. Nie wiadomo, czy dziecko zechce przejść z gestów na słowa
29%
coś zupełnie naturalnego i nie trzeba tu żadnych szczególnych nauk
46%
Odpowiedzią na poszukiwania innych metod komunikacji między dzieckiem a dorosłym są bobomigi. Bobomigi przywędrowały do nas ze Stanów Zjednoczonych, ale tak naprawdę pojawiły się w rodzinach osób niesłyszących, którzy musieli się przecież jakoś komunikować ze swoimi dziećmi.
Joseph Garcia, autor książki
"Migaj do swojego dziecka", który badał rodziny niesłyszące, odkrył ciekawą zależność. Okazało się, że słyszące dzieci niesłyszących rodziców zaczynają mówić wcześniej niż ich rówieśnicy. Podważa to zarzuty stawiane przez osoby krytyczne wobec tej metody, które uważają, że dzieci migające zaczynają mówić później, bo zwyczajnie nie potrzebują mowy do komunikacji z otoczeniem.
Inne badania, przeprowadzone również przez Amerykanki
Lindę Acredolo i
Susan Goodwyn, potwierdzają, że każde dziecko, zanim nauczy się mówić, przechodzi przez coś, co nazwały
"fazą gestów". Zresztą - to dla rodzica nie jest nic nowego. Niemowlak potrafi pokazać, kiedy chce, żeby wzięto go na ręce lub kiedy chce być przytulony. Bobomigi to więc tylko usystematyzowanie gestów i nauka tych mniej oczywistych, których rodzice najbardziej potrzebują.
Osobą, która bobomigi wprowadziła na rynek polski, jest
Danuta Mikulska. Bobomigi to opatentowana metoda, której można się nauczyć w tej chwili tylko w warszawskim
Klubie Koko. Jej autorka, na podstawie znaków z Polskiego Języka Migowego, skonstruowała uproszczoną wersję migania dla najmłodszych. -
Niektórzy sądzą, że język migowy jest taki sam w każdym kraju - mówi
Danuta Mikulska. -
A tak naprawdę, języków migowych na świecie jest więcej niż tych fonicznych. Opracowując bobomigi stwierdziłam, że powinnam czerpać wiedzę z mądrości pokoleń ludzi niesłyszących, bo znaki stosowane przez nich, są bardzo naturalne, zwłaszcza te używane w komunikacji z dziećmi. Naukę języka migowego można potraktować jako uczenie się języka obcego i niewykluczone, że w przyszłości może się dziecku do czegoś przydać.Bobomigi to nazwa zastrzeżona, pod którą kryje się jeden ze sposobów komunikowania się z dziećmi poprzez gesty. Istnieją też
inne szkoły, które do kontaktu z dzieckiem wykorzystują znaki z Polskiego Języka Migowego (PJM). Taki sposób rozmowy z dzieckiem jest stosowany od wieków, zainicjowany został przez rodziny, w których rodzice lub dziadkowie nie słyszeli. Komunikowanie się przez gesty nie jest dobrze udokumentowane, ale pewne wzmianki o tym można znaleźć już w literaturze pozytywistycznej.
Miganie z niemowlakiem to właściwie same zalety. Dziecko
lepiej się rozwija manualnie, rozwija również mimikę twarzy a do tego ćwiczy pamięć. Poza tym rodzice, którzy migają ze swoimi pociechami, zauważają, że im szybciej dziecko zacznie się komunikować ze światem, tym bardziej otwarte i niezależne jest w przyszłości. Potwierdza to autorka metody. -
Nasz kurs trwa dziesięć tygodni, w zależności od predyspozycji i charakteru dziecka, mniej więcej połowa grupy zaczyna migać już po pięciu tygodniach - mówi. -
Po przejściu całego cyklu spotkań prowadzonego tą metodą, prawie wszystkie dzieci potrafią migać.Również od zdolności dziecka zależy, iloma znakami będzie operowało.
Niektóre używają ponad sto znaków, którymi opisują przedmioty i wyrażają emocje, inne pięćdziesiąt. Niektóre używają tylko dziesięć, najbardziej potrzebnych im znaków. Bobomigi mają długofalowe skutki i mogą mieć duży wpływ na przyszłość dziecka. Stymulują do rozwoju prawą półkulę mózgu i
wpływają na szybsze uczenie się innych języków obcych. Ważne jest jednak, żeby nie trenować dziecka, nie męczyć go powtarzaniem gestów i nie sprawdzać go. Te wszystkie korzyści przychodzą przy okazji - głównym celem jest bowiem pozbycie się bariery komunikacyjnej między rodzicem a dzieckiem.
-
Widziałam kiedyś w telewizji, jak kilkumiesięczne brzdące odpowiadają rodzicom na różne pytania, właśnie za pomocą języka miganego - mówi
Karolina, mama dwuletniej Klary. -
Wyglądało to fantastycznie i znalazłam w sieci słownik do migania z dzieckiem. Zaczęłam uczyć ośmiomiesięczną wtedy Klarę różnych znaków opisujących np. jedzenie, picie, światło, głośno, żłobek. Na początku pokazywała znak jedzenia na wszystko i byłam trochę załamana. Potem doczytałam, że jeśli dziecko uczy się migać, ma prawo na początku używać tylko jednego znaku do opisania wszystkiego. Zupełnie tak, jak dziecko mówiące, przez dłuższy czas mówi tylko jedno słowo - mama lub tata. I to oznacza, że dziecko zrozumiało, że pokazywanie czemuś służy. Faktycznie, z czasem nauczyła się wielu innych znaków i mogła mi pokazać, czego potrzebuje. Bobomigi można stosować również w warunkach domowych. Na stronie
Klubu Koko znajduje się darmowy "video-słownik" kilkudziesięciu podstawowych gestów na opisanie czynności takich jak "myć", "spać", "tańczyć" czy słów - "dziadek", "babcia", "jabłko".
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
![Ponyo. W Krainie Ghibli [dwulektor]](https://s-trojmiasto.pl/zdj/c/n/49/3712/164x219/3712323__kr.webp)
Filmy