Czy kara i pochwała to najlepsza droga wychowania dzieci? Na co zwracać uwagę, budując relacje, i dlaczego tak istotne jest odstawienie telefonu? O kontaktach na linii rodzic-dziecko rozmawialiśmy z Natalią Paderewską z Fundacji Czyste Dźwięki, która realizuje spotkania z grupą rodziców w ramach projektu "Szkoła dla Rodziców i Wychowawców" w Sopocie.
tak, często, mam z tym problem
27%
tak, ale sporadycznie i staram się to ograniczać
45%
nie, zwracam na to szczególną uwagę
28%
Z jakimi problemami borykają się najczęściej rodzice w przypadku budowania relacji z dziećmi?Natalia Paderewska: Mamy problem z szeroko pojętą komunikacją. Rodzice często nie mają czasu najpierw dla dziecka, później nie mają go również dla nastolatka. Nawet jeśli podejmujemy komunikację z dziećmi, to jest ona powierzchowna, nie skupiamy uwagi, często odpowiadamy bezmyślnie i trochę na odczepnego. Dziecko sobie funkcjonuje obok nas, a my w tym czasie siedzimy w telefonie, sprawdzamy pocztę, przeglądamy media społecznościowe.
Później sami mamy pretensje, że dziecko cały czas siedzi w telefonie.Nie zdajemy sobie sprawy, jak w nasze zachowanie są wpatrzone dzieci. Niestety później zwiększa się liczba dzieci, które mają różnego rodzaju trudności w skupieniu, w utrzymaniu koncentracji, w wytrzymaniu 45 min na lekcji. Radykalnie obniża się również wiek osób uzależnionych od urządzeń elektronicznych.
Każdy rodzic miewa chwile słabości i chodzi mi nie tylko o "siedzenie w telefonie", ale również o brak cierpliwości.Moment braku cierpliwości czy wybuch to moment ostateczny, który powinien dać nam do myślenia. Mówimy o metaforze balonika, do którego wrzucamy wszystkie te trudności, które pojawiają się w ciągu dnia, a które nawet nie są związane z wychowaniem. Szef nakrzyczał na mnie w pracy, ktoś się spóźnił, zastaję niepozmywane naczynia. Kiedy jestem na skraju, a dziecko jeszcze nie chce się ubrać, to zdecydowanie może wyprowadzić z równowagi. Balonik pęka. Dlatego warto zadbać o siebie zgodnie z zasadą stosowaną w samolotach - maseczkę nakładamy najpierw sobie, a później dziecku. Jeśli dziecko wyprowadza nas z równowagi, to w pierwszej kolejności powinniśmy się zastanowić nad własnymi uczuciami.
Czasem jednak trudno jest wyegzekwować coś od dziecka, dochodzi do awantury.Rodzice mają trudność z egzekwowaniem obowiązków. Pytanie, jak to rozwiązujemy. Bardzo często dziecko słyszy albo pochwałę, albo karę, obie rzeczy często bez związku z zaistniałą czynnością. Podczas naszych warsztatów staramy się pokazywać, że warto przedstawić pewne konsekwencje zachowania i pójść w tę stronę. Żeby nasze działania były naturalne, przewidywalne i logiczne i żeby dziecko wiedziało, że jeśli coś zrobi albo czegoś nie zrobi, to musi liczyć się z konsekwencjami. Tymczasem my często dajemy kary, które są w ogóle bez związku. Nie wyniosłeś śmieci, to nie masz telefonu.
Stawiać granice?To kolejny ważny temat. Dzieci są jak rzeka, które potrzebują tamy, i to rodzic sprawia, że ta woda nie chlapie, nie rozlewa się na wszystkie strony, a nawet jeśli trochę chlapie, to jednak płynie w dobrym kierunku. Trzeba wprowadzać jasne zasady i potem pilnować, aby były stosowane, co też często nie jest łatwe.
Czy jako rodzice potrafimy chwalić dzieci?Jednym z zadań domowych podczas naszych warsztatów jest stosowanie pochwał konstruktywnych. Dobrze, aby ta pochwała się zatrzymała w głowie dziecka. Żeby to nie była kolejna pochwała w stylu "piękny rysunek", ale żeby pochylić się rzeczywiście nad tą pracą. Zwrócić uwagę, że "ładnie dobrałaś kolory, starannie rozrysowałaś korzenie tego drzewka" albo pochwalić jakiś detal.
Kto przychodzi na warsztaty?Na nasze warsztaty przychodzą coraz częściej rodzice, którzy nie mają jakichś traumatycznych doświadczeń, ale po prostu chcą np. polepszyć swoją relację z dzieckiem. Co ciekawe, grupy z każdym rokiem są coraz bardziej różnorodne, jeśli chodzi o płeć. Mamy coraz więcej panów, którzy chcą poszerzać swoje kompetencje i przyglądać się swoim metodom wychowawczym.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy