Z powakacyjnymi powrotami do przedszkola nie jest tak źle, gorzej bywa w przypadku dzieci, które zaczynają dopiero przygodę z edukacją. I choć na początku to głównie zabawa, przed trzylatkami oraz ich rodzicami kilka trudnych tygodni - przyzwyczajenia się do nowej sytuacji, miejsca i otoczenia.
ciężko - dużo czasu musiało minąć, żeby się przyzywczaiło
22%
miło, choć przez kilka pierwszych dni nie obeszło się bez płaczu
18%
bardzo pozytywnie, mojemu dziecku od razu się spodobało
27%
to jeszcze przede mną
33%
Niedługo koniec wakacji, część dzieci powróci do przedszkoli i szkół, a część zacznie dopiero przygodę z edukacją. Rodzice zazwyczaj obawiają się pierwszych dni, tzw. aklimatyzacji, inni nastawiają się, na to, że nie będzie tak źle.
-
Myślę, że jestem przygotowana - mówi
Agnieszka, mama Jagody. -
Nastawiam się, że na początku nie będzie źle. Bardziej się boję kryzysu, który podobno przychodzi w drugim tygodniu pobytu. Koleżanki mi już zapowiedziały, żebym się nie cieszyła, jeśli przez pierwsze dni Jagoda będzie szła do przedszkola bez problemu, bo często właśnie w okolicy drugiego tygodnia dzieci dopada zwątpienie albo... infekcja.Właśnie te dwa główne problemy przewijają się w czasie rozmów z rodzicami maluchów, które pierwszego września przekroczą próg przedszkola. Jak złagodzić stres związany z tak dużą zmianą i co zrobić, jeśli pojawią się choroby?
-
Moja córka w zeszłym roku bardzo szybko wylądowała na zwolnieniu w domu, a ja wraz z nią - wspomina
Ewa, mama Helenki. -
Powodem był nie katar czy grypa, a wszy, które pojawiły się w naszym przedszkolu. Byłam przerażona, cała rodzina przeszła mycie specjalnym szamponem, prałam też wszystkie narzuty i pościel w domu. Po powrocie wytrzymała tydzień w przedszkolu i znów trafiłyśmy do lekarza, tym razem z zapaleniem oskrzeli. Dobrze, że miałam jeszcze urlop, inaczej musiałabym się od razu zwalniać.Nie jest regułą, że dziecko ciężko przeżyje rozstanie z rodzicami i pierwsze dni w nowym miejscu. Niektóre maluchy doskonale odnajdują się w nowej rzeczywistości, choć łatwiej jest tym, które wcześniej uczęszczały do żłobka.
-
Łatwo odróżnić dzieci, które chodziły wcześniej do żłobka, albo miały częsty kontakt z innymi dziećmi od tych, które do takiej zorganizowanej grupy trafiły pierwszy raz - mówi
Wioletta, przedszkolanka z gdyńskiego przedszkola. -
Te "świeże" dzieci dużo bardziej przeżywają rozstanie z rodzicami. Miałam pod opieką dziewczynkę, która dopiero w okolicach grudnia przestała płakać po przyjściu do przedszkola. Widać to też po podatności na infekcje. Dzieci żłobkowe albo wychowujące się w większej rodzinie przeszły już część infekcji wcześniej. Nowe dzieci łapią każdy wirus i często w sezonie jesienno-zimowym chorują w domu. Po długim zwolnieniu dochodzi problem ponownej adaptacji w przedszkolu i tak sprawa się przeciąga prawie do wiosny.-
Każdy ma swój sposób na zmniejszenie stresu związanego z tą zmianą - mówi
Małgorzata, mama Jacka. -
Ja korzystam głownie z doświadczenia koleżanek, które mają już to za sobą. Podpowiedziały mi kilka fajnych rzeczy. Na przykład za każdym razem, kiedy przechodzimy obok przedszkola, pokazuję je Jackowi i mówię, że już niedługo będzie tu chodził. Do przedszkola przygotowałam mu piżamę, którą zna z domu, kapcie kupiłam specjalnie wcześniej, żeby wiedział, że to są jego specjalne kapcie do przedszkola. Na razie ja się bardziej stresuję niż on, ale wierzę, że sobie poradzi.Proces adaptacji w nowym środowisku może być długi i skomplikowany, dziecko może też go przejść bez większych problemów. Wszystko zależy od tego, jakie oświadczenia ma maluch i jak rodzice pomagają mu przejść przez ten trudny czas.
-
Najczęstszym błędem, jaki rodzice popełniają jest brak wcześniejszego przygotowana do rozstań i powrotów - ocenia
Kinga Stolarska, psycholog z Gdańska. -
Adaptacja w przedszkolu powinna przebiegać stopniowo. Lepiej nie rzucać trzylatka na głęboką wodę i od razu zostawiać go na cały dzień. Powinien się wcześniej przyzwyczaić do grupy, pań przedszkolanek, miejsca i nowego rytmu. Przez pierwszy tydzień lub dwa tygodnie, powinniśmy dziecko puszczać na kilka godzin, stopniowo wydłużając czas pobytu. Dziecko musi zrozumieć, że rodzica z nim nie ma, ale po nie przyjdzie. Inne błędy wymieniane przez psychologów to idealizowanie przedszkola. Warto o nim mówić pozytywnie, ale
nie można obiecywać czegoś, czego nie ma. Na przykład nie można powiedzieć, że będzie się bawiło na fantastycznym placu zabaw, kiedy w naszym przedszkolu plac zabaw nie jest zbyt atrakcyjny.
Nie można też nie dotrzymywać słowa. Jeśli obiecamy, że dziecko odbierzemy po obiedzie - w tym wieku nie możemy jeszcze operować godzinami - to bądźmy po obiedzie i to nie godzinę, a od razu, kiedy dziecko ten obiad skończy jeść.
Rodzice
bagatelizują też często uczucia dziecka, czego nie powinni robić. -
Pierwsze dni w nowym miejscu, mogą wiązać się z dużym stresem i lękiem - wyjaśnia Kinga Stolarska. -
Nie mówimy, więc dziecku: "nie bój się", "nie przesadzaj", czy "zobaczysz będzie fajnie, przedszkole jest super". Okażmy mu zrozumienie i wsparcie, a obawy z czasem miną. Kolejną, ważną rzeczą, o której musimy pamiętać, jest
konsekwencja. Adaptacja w przedszkolu to proces długotrwały. Zabieranie dziecka z przedszkola za każdym razem, gdy nie radzi sobie z nową sytuacją może generować problemy w przyszłości.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy