Mówi się, że "co kraj to obyczaj", a co przedszkole to... Na właśnie, okazuje się, że błaha z pozoru czynność, jaką jest rekrutacja do przedszkola, może być źródłem ciekawych obserwacji - szczególnie o relacjach międzyludzkich i podejściu do swoich zawodowych obowiązków.
Podczas poszukiwań przedszkola dla mojego dziecka przypomniał mi się jeden z reportaży zamieszczony w zbiorze "Polski hydraulik i inne opowieści". Maciej Zaremba opisuje postać szwedzkiej pracownicy socjalnej, którą zwolniono z pracy, ponieważ "była zbyt życzliwa dla swojej podopiecznej".
Przełożeni opiekunki orzekli wówczas, że nawet po godzinach pracy nie może ona spotykać się ze starszą panią, przychodzić do niej na urodziny, wręczać jej prezentów. Uznali bowiem, że istnieje ryzyko - choć do takiej sytuacji nigdy nie doszło - iż z tego powodu będzie ją na co dzień traktować lepiej, niż inne osoby, którymi się zawodowo opiekuje. Tymczasem
państwo szwedzkie - uznali przełożeni opiekunki -
musi świadczyć identyczne usługi dla wszystkich obywateli, bez wyjątku.O tym, jak bardzo jest to abstrakcyjny problem w naszej rzeczywistości, przekonałem się właśnie odwiedzając kolejne przedszkola dla mojego synka.
Zobacz także:
Przedszkola publiczne w TrójmieścieWybieramy, odwiedzamy, oceniamy
Rodzice wiedzą jak to wygląda, innym wyjaśnię pokrótce. Podczas rekrutacji wskazuje się trzy przedszkola, do których chciałoby się posłać pociechę. Wśród nich jedno, to najlepsze - z jakiegoś powodu wymarzone. Do tego dwa rezerwowe, takie na zasadzie - z braku laku, dobry kit.
Wybierając przedszkole można oczywiście kierować się wyłącznie jego lokalizacją, ale zwykle mama i tata chcieliby wiedzieć o takim miejscu nieco więcej. Większość z placówek ma swoje strony internetowe z galeriami zdjęć, prezentacją pracowników, opisem atrakcji czy zajęć dodatkowych. Większość, ale nie wszystkie. Różnie jest też z aktualnością takich informacji. Bywają strony aktualizowane co kilka dni, a bywają i takie, których nie zmieniano od kilku lat.
Dlatego
dobrym obyczajem jest, że przedszkola organizują dni otwarte. A - ku radości rodziców - są i takie, w których można się umówić na indywidualne spotkanie. Rozwiązanie oczywiste w placówkach prywatnych, często jest praktykowane także w publicznych placówkach, za co duże brawa.
Ale właśnie tu okazuje się, że nie ma w tej kwestii standardu. Wszystko zależy od człowieka, jego podejścia, życzliwości, a może i humoru. Jak mówią komentatorzy sportowi - dyspozycji dnia...
Publiczne przedszkole w dzielnicy VII DwórJeden telefon i umawiamy się na spotkanie. Na miejscu pani dyrektor szczegółowo opowiada o życiu przedszkola, zasadach w nim panujących, pokazuje atrakcje, odpowiada na pytania rodziców. Nawet na takie, na które nie musi.
- Tak, wycieramy trzylatkom pupy, choć w wielu miejscach się tego już nie praktykuje. Ale trudno nam sobie wyobrazić, by maluch latał przez kilka godzin niedomyty - opowiada "zwiedzającym".Można pomyśleć, że to strzał w dziesiątkę. Na pytanie czy łatwo się tu dostać pani dyrektor kręci jednak głową: prawie zawsze mamy komplet, większość rodziców niestety odchodzi z kwitkiem.
Reasumując: pani dyrektor jest życzliwa i znajduje czas dla przypadkowych rodziców, choć teoretycznie w ogóle nie musi o nich zabiegać, bo i tak ma komplet.
Publiczne przedszkole w dzielnicy WrzeszczPo pierwszym telefonie umawiamy się na spotkanie. Rozmowa jest konkretna, treściwa, życzliwa, choć pani dyrektor dzieli swój czas między nas i maluchy.
- Wiecie państwo, małe dzieci idą rano na plac zabaw, a te starsze do lasu, plac jest mały, wszyscy się nie zmieszczą, Jasiu, a ty gdzie się wybierasz? Pani Kasiu, Jasiu jest chyba obsiusiany, proszę sprawdzić. O czym mówiłam? Aha, starsze idą do lasu, ale tam też jest piękny plac zabaw, Zosia, nie zabieraj misia Wojtkowi, pani Kasiu, poda pani proszę tego misia?Jest dobrze, podzielność uwagi to kluczowa sprawa przy opiece nad małymi dziećmi. Czas na kluczowe pytanie...
- Miejsca? Jakieś będą, parę dzieci odchodzi do zerówki, myślę, że przyjmiemy 20-kilka nowych. Ale o frekwencję się nie boję, co roku mamy komplet we wszystkich grupach wiekowych.Reasumując: chętnie zaopiekujemy się państwa dzieckiem, będzie u nas miało dobrze, ale jeśli się nie zdecydujecie, to wakatu też nie będzie.
Publiczne przedszkole w dzielnicy StrzyżaTelefon.
- Dzień dobry, chcielibyśmy zobaczyć przedszkole przed rekrutacją, czy możemy państwa odwiedzić?
- Yyyy, a po co?
- Chcielibyśmy zobaczyć jak wygląda życie przedszkola, jaki jest plac zabaw, posiłki...
- To nie jest dobry pomysł.
- Dlaczego?
- W przedszkolu są dzieci [o, to jakaś nowość!], ich wizerunek jest chroniony.
- Nie planowaliśmy robić nikomu zdjęć.
- Jeśli państwa dziecko się do nas dostanie, to wtedy proszę nas odwiedzić. Do widzenia.
"Do widzenia"? Raczej nie. I nikomu nie życzę.
Reasumując: sami widzicie.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy