Nieformalna adopcja babci i dziadka to w Polsce pomysł stosunkowo nowy, choć w innych krajach sprawdza się od lat. Czasem dochodzi do skutku za pośrednictwem programów realizowanych przez uniwersytety trzeciego wieku lub kluby seniora, czasem poprzez prywatne ogłoszenia, najczęściej jednak dzieje się naturalnie i spontanicznie, gdy samotna starsza sąsiadka zaprzyjaźnia się z młodymi rodzicami i staje się częścią ich rodziny.
zdecydowanie tak, bo przynosi korzyści wszystkim uczestniczącym w niej stronom
52%
raczej tak, może być znakomitą receptą na samotność
30%
raczej nie, istnieje zbyt duże ryzyko, że ktoś zostanie oszukany
10%
zdecydowanie nie, niemożliwe jest stworzenie prawdziwie bliskich relacji z osobą z ogłoszenia
8%
Żyjemy w czasach, gdy wiele dzieci wychowuje się bez udziału starszego pokolenia. Przyczyn jest co najmniej kilka: młodzi ludzie coraz później zakładają rodziny, często gdy ich rodzice są w podeszłym wieku lub już po ich stracie, często w poszukiwaniu pracy zmieniają miejsce zamieszkania, wyprowadzając się do miast oddalonych od rodzinnego domu o kilkaset kilometrów. W takiej sytuacji dzieci kontakt z prawdziwymi dziadkami mają najwyżej parę razy w roku, naturalnym jest więc to, że więzi się rozluźniają.
Z jednej strony mamy więc maluchy, którym brak jest miłości ze strony dziadków, z drugiej - "porzuconych" przez rodziny starszych ludzi, marzących o spędzaniu czasu z wnuczętami. Okazuje się, że potrzeby jednych i drugich można połączyć.
I tak, w połowie stycznia,
w Serwisie Pomagamy Portalu Trojmiasto.pl ukazało się ogłoszenie, którego autorką jest pani Marzena z Sopotu, chcąca znaleźć kochającą "przyszywaną" babcię dla mającej się wkrótce urodzić córeczki. Zainspirowana sukcesem programu adopcji dziadków w innych miastach w Polsce postanowiła tą drogą znaleźć osobę, która zaprzyjaźni się z jej rodziną i stanie się dla jej dziecka ukochaną babcią.
- Daliśmy sobie trochę czasu na znalezienie takiej osoby, bo decyzja o nawiązaniu tak bliskiej relacji musi być dobrze przemyślana przez obie strony - mówi pani
Marzena. -
Nie od razu trafimy na osobę, której emocjonalne potrzeby odpowiadać będą naszym i odwrotnie. Poza tym liczymy na trwałą relację, która przetrwa całe lata. Decyzję chcemy więc podjąć odpowiedzialnie, by niechcący nie skrzywdzić ani samotnej starszej osoby, ani naszego dziecka, któremu chcielibyśmy oszczędzić częstych "zmian babci".Choć termin "adopcja babci i dziadka" wciąż jeszcze brzmi na naszym gruncie dość obco, tego rodzaju relacje funkcjonują w społeczeństwie od dawna. Starsze osoby zaprzyjaźniają się z rodzinami z sąsiedztwa, nieraz nawiązując trwałe przyjaźnie bardzo zbliżone charakterem do relacji między krewnymi. Kiedy intencje obu stron są jasne, to i taka przyjaźń ma szansę związać ze sobą ludzi.
- Naszą "babcię" znaliśmy z widzenia zanim urodziło się nasze dziecko - opowiada
Justyna z Wrzeszcza, mama dwójki przedszkolaków. -
Była starszą panią z sąsiedztwa, której mówiliśmy "dzień dobry". Kiedyś, gdy byłam już w zaawansowanej ciąży, zapytała mnie o termin rozwiązania, potem raz czy dwa podeszła z dobrym słowem, gdy byłam na spacerze już z wózkiem. Zaczęłyśmy rozmawiać, zaprosiła nas na domowe ciasto. Od ponad trzech lat jest częścią naszego życia. Troszczymy się o sobie wzajemnie, ale przede wszystkim ona nie czuje się samotna, a moje dzieci wiedzą, że są przez nią kochane.Takich historii jest wiele. Ale nie chodzi tu tylko o uczucia, ale o inne wartości, jakie dzieci wychowujące się przy dziadkach mogły wynieść z tej relacji. Zeszyty z przepisami kulinarnymi pełne są babcinych receptur, opowieści z dziadkowej młodości uzupełniają wiedzę historyczną, a czas, który dziadkowie poświęcili wnukom, zapewnił im poczucie bycia kimś ważnym i wyjątkowym. Nic dziwnego, że marzą o tym dla swoich dzieci także ci rodzice, którym brak krewnych ze starszego pokolenia.
- Dziadkowie występują w naszym życiu w roli innej niż rodzice, relacja z nimi nie jest obarczona rodzicielskim lękiem, jest w niej więcej spokoju, dystansu - mówi
Liliana Chrząszcz, psychoterapeuta z Ośrodka Doradztwa Rodzinnego w Sopocie. -
Maluch w relacji z dziadkami może być po prostu kochany, dziadkowie zaś mają szansę być dla niego takimi opiekunami, jakimi z różnych przyczyn nie byli jako rodzice.Czy realne jest znalezienie za pośrednictwem ogłoszenia kogoś, z kim połączy nas głęboka przyjaźń, może nawet miłość? Tak, o ile nie przesadzimy z oczekiwaniami. Tym, co zdecyduje o sukcesie lub porażce przedsięwzięcia nie będzie odhaczenie kolejnych punktów na liście potrzeb, lecz dopasowanie. A to występuje między ludźmi lub nie - i nie ma znaczenia, czy łączą nas z kimś więzy krwi czy przyjaźń. Dlatego pomocny może okazać się tzw. szósty zmysł.
- Zgłosiły się dotąd dwie panie. Po rozmowie telefonicznej będziemy chcieli spotkać się i poznać osobiście. O ostatecznym wyborze zdecydują podpowiedzi ze strony intuicji, rozumu i serca - deklaruje Pani Marzena.
Czas pokaże, na ile trwała okaże się znajomość z "babcią z ogłoszenia" i czy spełni ona nadzieje obu stron. Jak każda więź, będzie ona ewoluować.
- Każda relacja wykuwa się poprzez wspólne działania, ale najbardziej zbliżają wspólne doświadczenia - mówi Liliana Chrząszcz. -
To szansa, by lepiej się poznać i warto ją wykorzystać. Ostatecznie liczą się przecież nie deklaracje, ale czyny w realnych sytuacjach.Choć, jak każda znajomość, ta również niesie ze sobą ryzyko rozczarowania, na jej korzyść działa chęć i otwartość zaangażowanych w nią osób.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy