Oczekiwanie przyjścia na świat dziecka wiąże się z nadzieją na szczęśliwe rozwiązanie. Jednak nie zawsze wszystko układa się tak, jak byśmy sobie tego życzyli.
Nasza czytelniczka zwraca się z pytaniem do eksperta - specjalisty ginekologa-położnika
Roberta Nitkowskiego z pytaniem, co powinna zrobić, by uniknąć kolejnego poronienia.
tak od samego początku, aż do rozwiązania
43%
było kilka niebezpiecznych momentów
28%
moja ciąża od początku była zagrożona
29%
"Mam na imię Anna i mam 31 lat. Kilka tygodni temu poroniłam, pod koniec 9 tygodnia ciąży, sam płód był martwy od 6 tygodnia. Nastąpił silny krwotok, poronienie samoistne niekompletne, miałam zabieg. Była to moja pierwsza ciąża. Folik brałam od stycznia, wszystkie badania bez zastrzeżeń, toxo, cmv, niedoczynność tarczycy na euthyroxie 100 pod kontrolą od roku. PRL hiperprolaktynemia czynnościowa (bez gruczolaka) leczona do
momentu dwóch kresek na teście ciążowym Dostinexem (0.5 tabl tygodniowo). Zdążyłam zrobić w ciąży wszystkie badania - mocz, cukier, morfologia, tarczyca - wszystko było super. Wiem, że prawdopodobnie to wina chromosomów.
Na co mam zwrócić uwagę, kiedy po trzech miesiącach zacznę się starać o kolejną ciążę, żeby więcej tego koszmaru nie przechodzić? Co ewentualnie powiedzieć ginekologowi bądź zrobić na własną rękę? Czy zbadać jakieś inne hormony, np. progesteron? Czy zażywać jakieś specjalne leki na podtrzymanie? Mam w sumie porządną ginekolog-położnik, sama ma czworo dzieci, ale podejście jak do kataru... "Nic się nie stało, to się zdarza, ciąża to nie choroba, będą następne". Wolę zrobić za dużo przed, niż potem sobie wyrzucać, że mogłam to, lub tamto sprawdzić. Proszę więc o całą listę badań (mogą być pełnopłatne), które dla spokoju chciałabym i powinnam zrobić.
Zasmucona Aniołkowa Mama"
Odpowiedź naszego eksperta
Roberta Nitkowskiego, specjalisty ginekologa - położnika.
- Bardzo mi przykro z powodu utraty dziecka. Takie wydarzenie zawsze jest bolesnym przeżyciem dla rodziny, ale w szczególności dla kobiety. Dlatego potrzebny jest czas, żeby doprowadzić psychikę, ducha i ciało do dobrej kondycji. Czasami konsekwencje psychiczne poronienia są tak poważne, że roniąca kobieta wymaga pomocy psychologa bądź psychiatry. W sensie medycznym jednak, jednokrotne poronienie nie obliguje lekarza i pacjentki do dalszej diagnostyki. Według przekazanego przez Panią opisu, była Pani dobrze przygotowana do ciąży i dobrze prowadzona przez swojego ginekologa. Moim zdaniem do przemyślenia jest podawanie hormonu podtrzymującego ciążę (Duphaston, Luteina) od momentu dodatniego testu ciążowego przy kolejnej ciąży.
W literaturze fachowej można przeczytać opinie, że jest to postępowanie nieuzasadnione,jednakże ja w takich przypadkach zalecam stosowanie wymienionych leków. W sytuacji, kiedy kobieta roni trzy ciąże z rzędu (niektórzy mówią o 2 ciążach ) mamy do czynienia z tzw. poronieniem nawykowym i należy rozpocząć szukanie przyczyn takiego stanu rzeczy. W ramach tej diagnostyki powinno się wykonać ocenę kariotypu obojga rodziców, wykonać badania w kierunku zespołu antyfosfolipidowego u pacjentki , diagnostykę infekcji w drogach rodnych , poszukać zaburzeń hormonalnych oraz zaburzeń w układzie krzepnięcia pacjentki(trombofilie) a także wykonać dokładną ocenę budowy narządu rodnego w poszukiwaniu wad budowy (USG, HSG ). Powtarzam jednak, że badania te należy wykonać u pacjentek z poronieniem nawykowym. Pani powinna jedynie odczekać 3 do 6 miesięcy, wzmocnić się psychicznie, zacząć przyjmować kwas foliowy i starać się ponownie zajść w ciążę. Czego Pani życzę oraz oczywiście szczęśliwych narodzin dziecka.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy