Mamoza - co to takiego i czym się objawia? Dziecko, które przez całą dobę musi być noszone przez mamę i płacze przy każdej próbie odłożenia bądź oddania w ręce taty zdecydowanie może zmęczyć, zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Mamoza, czyli silne uzależnienie od mamy, może rodzić frustrację, stres, ale też napięcie w codziennych relacjach z partnerem i zwykłym życiu. Lęk separacyjny jest natomiast fizjologicznym i przejściowym stanem - czy można mu jednak zaradzić?
Wolny dzień z dzieckiem i atrakcje. Ile trzeba wydać?
2023-05-31 10:42
Trzeba przetrwać i nie dać się szantażować. Zmęczy się płaczem i krzykiem i zaśnie, a tak wiem, że ma na zawołanie i wymusza. Ale rodzicielstwa trzeba się nauczyć.
2023-05-31 11:10
Takie olewanie potrzeb dziecka i nie przytulanie jak płacze może skończyć się zaburzeniami (np. lękami, niskim poczuciem wartości). Dziecko w ten sposób komunikuje, że mu czegoś brakuje (np. bliskości). Oziębłość to nie rozwiązanie. Ale wiem, że to okropnie obciążające zjawisko i szybko może doprowadzić do wypalenia. Niestety nie mówi się o tym dużo, a rzadko rodzicielstwo wygląda jak w reklamach z radosnymi maluszkami i mamami.
2023-06-04 22:43
Co chce dziecko i wtedy będzie wszystko ok i dziecko nie będzie miało żadnych zaburzeń. Uśmiech na twarzy cały czas
2023-05-31 08:52
bywa że dziecko ma kilkanaście lat i tak jest związane z matką że nie może bez niej przezyć kilku godzin....to bardziej skomplikowane i to żadna choroba,
2023-05-31 10:12
To jest patologiczny objaw psychologiczny. Może przekształcić się w chorobę a może pozostać tylko "uprzykrzaczem" życia
2023-05-31 08:26
Współczuję rodzicom, którzy są uwiązani do swoich dzieci. U nas każde z dzieci od początku spało zawsze samo w swoim łóżeczku. I nikt z nimi nie siedział, nie kołysał. Kładło się, gasiło światło i zostawiało otwarte drzwi. Tata wieczorem kąpał, ubierał, karmił, ja miałam czas dla siebie. Od 20 codziennie w domu cisza i mieliśmy wtedy z mężem czas
Współczuję rodzicom, którzy są uwiązani do swoich dzieci. U nas każde z dzieci od początku spało zawsze samo w swoim łóżeczku. I nikt z nimi nie siedział, nie kołysał. Kładło się, gasiło światło i zostawiało otwarte drzwi. Tata wieczorem kąpał, ubierał, karmił, ja miałam czas dla siebie. Od 20 codziennie w domu cisza i mieliśmy wtedy z mężem czas dla siebie. W nocy dzieciom było obojętne kto wstawał dać butelkę czy zmienić pieluchę. Bez problemu zostawały z dziadkami, kiedy była potrzeba wyjść z domu na parę godzin coś załatwić. Nie wiem czy mieliśmy farta do dzieci, czy dobre podejście do organizacji życie od początku pojawiania się dzieci w domu. Ale słuchaliśmy rad znajomych, którzy nie mieli problemów z dziećmi, wyciągaliśmy wnioski z ich błędów i choć sami trochę ich popełniliśmy to nie byliśmy zmęczeni swoimi dziećmi w okresie ich najmłodszych lat. Teraz chodzą do szkoły, mają swoje sprawy i to zupełnie inna bajka...
2023-05-31 11:00
Mój starszy syn od urodzenia nie chciał drzemek, usypianie po 40 minut żeby przespał kwadrans, drugi syn sam wchodzi do łóżka, kładzie się i zasypia. Dzieci przyjaciółki dziennie drzemią po 4 godziny i przesypiają całe noce. Moje się odstawiły od piersi łagodnie i jedzą wszystko, dzieci brata dalej tylko pierś (nie da się podać butelki nawet
Mój starszy syn od urodzenia nie chciał drzemek, usypianie po 40 minut żeby przespał kwadrans, drugi syn sam wchodzi do łóżka, kładzie się i zasypia. Dzieci przyjaciółki dziennie drzemią po 4 godziny i przesypiają całe noce. Moje się odstawiły od piersi łagodnie i jedzą wszystko, dzieci brata dalej tylko pierś (nie da się podać butelki nawet awaryjnie- zero akceptacji) a do "normalnego" jedzenia nie chcą się przekonać. Ktoś źle wychowuje? Nie, każde dziecko jest inne i nie można wszystkich dzieci traktować jedną miarą. No chyba że ktoś uważa że dziecko należy psychicznie złamać, wytresować i doprowadzić do stanu "dzieci i ryby głosu nie mają".
2023-05-31 15:00
mega średni ten twój tekst, pani "takie życie", bo nie bierze pod uwagę w ogóle tego, że minimalna w tym twoja zasługa, jaki charakter mają twoje dzieci. gdyby, co sugerujesz, "dobre podejście do organizacji życia" miało taki definitywny wpływ na to, jacy ludzie po świecie chodzą, to raczej życie nie wyglądałoby tak, jak wygląda.
2023-05-31 22:51
2023-05-31 23:07
My z żoną postanowiliśmy skończyć na dwójce. Nie wyobrażaliśmy sobie przeżywania koszmaru opisanego w artykule ponownie.
2023-06-01 02:59
Miałam podobnie
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Filmy