Zanim stali się rodzinami zastępczymi dla swoich dzieci nie spali po nocach, bali się, czy dadzą radę. Hanna poszła na kurs z ciekawości, Katarzyna i Marcin zostali rodziną zastępczą, ponieważ nie mogli mieć własnych dzieci. W rezultacie maluchy dostały szansę na normalne życie w domach pełnych ciepła i życzliwości. 30 maja obchodzimy dzień rodzin zastępczych
Stanowisko jakie zajmuje nosi nazwę dyrektor rodzinnego domu dziecka. Jednak kiedy mówi o swojej pracy, tak naprawdę czuje się mamą maluchów, których przyjmuje pod swój dach. Nawet jeśli mieszkają u niej tylko kilka miesięcy.
- Na kurs rodzin zastępczych i adopcyjnych poszłam z ciekawości. Na początku chciałam wziąć do siebie tylko jedno dziecko, ale po kursie zmieniłam zdanie - opowiada
Hanna Piech, prowadząca rodzinny domu dziecka w Gdyni.
- Nie wiedziałam, czy dam radę, jak zareaguje mój 10-letni wtedy syn, więc postanowiłam zacząć od pogotowia rodzinnego, w którym dzieci umieszcza się maksymalnie do 15 miesięcy. Gdybym więc zrezygnowała, odbyłoby się to bez szkody dla nich.Do pani Hanny trafiają dzieci pokrzywdzone przez dorosłych, z rodzin patologicznych, często odbierane rodzicom wskutek interwencji policji z powodu przemocy psychicznej i fizycznej albo porzucone w szpitalu przez matki.
Praca jest trudna i odpowiedzialna, bywa że wszystkie maluchy w tym samym czasie są chore. Im dziecko starsze, tym większy bagaż doświadczeń ze sobą przynosi.
- Podstawy przemocy, jakiej doświadczyły dzieci w rodzinach dysfunkcyjnych są źródłem różnych zaburzeń, jak nadmierna lękliwość, agresja, długotrwała frustracja oraz zaburzenia emocjonalne - pani Hanna.
- Dlatego tak ważne jest dla nich życie w stabilnej rodzinie. Te skrzywdzone maluchy pragną zrozumienia, dużo miłości i dobrego przykładu. Potrzeba czasu, aby ich stan emocjonalny poprawił się, nie wolno ich do niczego zmuszać, same powinny chcieć zmian.W 2007 roku pani Hanna przekształciła pogotowie opiekuńcze w rodzinny dom dziecka. Do chwili obecnej gościła u siebie prawie czterdzieścioro dzieci w wieku od miesiąca do 8 lat.
- Opieka nad dzieckiem jest taka sama, bez względu na to, czy jest to pogotowie czy rodzinny dom dziecka - twierdzi Hanna Piech.
- Jednak lepsze warunki są w tym drugim, stąd moje postanowienie modyfikacji formy działalności. Ale we mnie to wiele nie zmienia, ciągle tak samo emocjonalnie przywiązuję się do tych maluchów. Na początku tęskniłam za nimi do tego stopnia, że płakałam po nocach w poduszkę, ale wiedziałam, że jeśli chcę ciągnąć to dalej, muszę zmienić nastawienie psychiczne. Każde dziecko zajmuje szczególne miejsce w moim sercu, każde było inne, a zarazem wyjątkowe, przede wszystkim jednak bardzo kochane. Mam nadzieję, że czas spędzony u mnie był dla nich szczęśliwy. Każdy maluch zasługuje na kochających rodziców i wierzę , że rodzina która zgłosi się po dziecko, zaakceptuje je takim, jakim jest i da mu wszystko, co najlepsze.Pani
Katarzyna i pan
Marcin zostali rodziną zastępczą dla
Gracjana i
Bartusia, bo nie mogli mieć własnych dzieci. Chłopcy z domu dziecka trafili do normalnej, tradycyjnej rodziny w Gdyni.
- Bałam się, jak to będzie, czy podołamy, jakie problemy nas czekają, przepłakałam kilka nocy - przyznaje pani Katarzyna.
- A potem przyszło normalne życie. Najpierw był urlop macierzyński, czas, żeby się przystosować, ważny dla nich i dla nas. Im poszło chyba szybciej niż nam, ale jest dobrze, nie wyobrażamy sobie bez nich życia. Zakochaliśmy się w chłopcach od pierwszego wejrzenia.Dla małego człowieka rodzina zastępcza jest nieporównywalnie lepsza od życia w instytucji, jaką jest tradycyjny dom dziecka. Gracjan i Bartek mieszkają w nowym domu od półtora roku. Pani Katarzyna z mężem myślą o adopcji chłopców.
- Chcemy, żeby poznali normalną rodzinę, żeby w niej dorastali, uczyli się relacji międzyludzkich innych, niż w domu dziecka - mówi kobieta.
- Mam nadzieję, że dajemy im to, co najlepsze, jakiś wzór bycia człowiekiem, dobrym człowiekiem. Myślę, że rodzicielstwo zastępcze nie jest bardziej trudne, niż biologiczne, to również dużo satysfakcji. I jest jeszcze taka świadomość, że dało się tym dzieciom szansę, a co nam się uda osiągnąć - czas pokaże.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
![Ponyo. W Krainie Ghibli [dwulektor]](https://s-trojmiasto.pl/zdj/c/n/49/3712/164x219/3712323__kr.webp)
Filmy