Psy i koty zamieszkiwały Gdańsk od wieków, były nieodłącznymi towarzyszami mieszkańców, tak jak i teraz. Dziś poszukamy śladów kocich i psich łap wśród gdańskich uliczek, zaułków, na placach, kamienicach, a także na kartach gdańskich legend i opowieści o mieście.
Naszą wędrówkę zaczynamy na Starym Przedmieściu. Spotykamy się u zbiegu ulic
Żabi Kruk i Kocurki, przed kościołem Św. Piotra i Pawła, który był świątynią parafialną tejże dzielnicy, zamieszkiwanej m.in. przez rzemieślników pracujących w pobliskiej stoczni, zwanej Lastadią. Po bokach kościoła możecie zobaczyć dwie bramy, które stanowią pozostałość po dawnej zabudowie ulicy Żabi Kruk. Dawniej przylegały do nich domy. Jeżeli macie ochotę, zapraszam do wnętrza tej dużej, ceglanej świątyni, wybudowanej ponad 600 lat temu. Odnajdziecie w niej sklepienia (czyli znane nam już sufity budowli) gwiaździste i kryształowe, obszerne wnętrze, wysokie filary. Zwróćcie także uwagę na wspaniałą wieżę kościoła, która góruje nad Starym Przedmieściem. Dawno temu przy kościele św. Piotra i Pawła mieściła się jedna z najlepszych w Gdańsku szkół.
Teraz idziemy wzdłuż ulicy o wdzięcznej nazwie Kocurki. Otóż dawno temu mieszkał tutaj pewien człowiek, który w swojej kamienicy hodował koty. Sprzedawał je Gdańszczanom, a także mieszkańcom kaszubskich wiosek. Z czasem zaprzestał handlować kotami i zaczął sprzedawać bursztyn, dzięki czemu stał się bogatym człowiekiem. Zamieszkał w kamienicy przy
Długim Targu. I tak oto ulicę, przy której mieszkał handlarz kotami, nazwano
Kocurki.
Idziemy w stronę kościoła św. Trójcy, mijamy ulicę Rzeźnicką, gdzie dawniej sprzedawano mięso. Kościół św. Trójcy jest jednym z największych kościołów Gdańska - większa od niego jest tylko Bazylika Najświętszej Marii Panny. Dawno temu zbudowali go zakonnicy-Ojcowie Franciszkanie, którzy sprawują nad nim opiekę także i dziś.
Przy końcu ulicy
św.Trójcy skręcamy w prawo, w ulicę Okopową. Podnieście głowy, na budynku, na wysokości trzeciego piętra, odnajdziecie figurkę bohaterskiego psa - pomnik wiernego przyjaciela. Legenda mówi, że kiedyś w tym miejscu stała wartownia, w której mieszkał stary rzeźbiarz. Pewnego dnia przygarnął on suczkę wraz ze szczeniakiem. Suka wkrótce zmarła, a szczeniak wyrósł na dużego i mądrego psa. Podczas burzy zawaliła się wartownia, a rzeźbiarz został przysypany ciężkim gruzem. Wierny pies odgrzebał swego pana, lecz, niestety, padł z wycieńczenia. Rzeźbiarz na pamiątkę swego przyjaciela wyrzeźbił jego portret.
Szukamy dalej śladów czworonogów. Ulicą Okopową kierujemy się w stronę podziemnego przejścia. W tunelu skręcamy w prawo, w ulicę Bogusławskiego. Przed Wami tzw. zespół
Dworu Miejskiego (dawne zabudowania gospodarcze), w skład którego wchodzą budynek po lewej stronie, przy ulicy Podgarbary oraz baszty Browarna, Schultza i Narożna. Dawniej przy murach miejskich powstały stajnie i powozownie, urządzono ujeżdżalnię, postawiono drewniany budynek szkoły fechtunku, pełniący także rolę teatru. Przypatrzcie się uważnie Baszcie Narożnej, ciekawej ze względu na nietypowy kształt prostokąta o ściętych... rogach.
Właśnie stoicie na ulicy Ogarnej. To nią, a następnie Mostem Krowim przepędzano psy mające pilnować
Wyspy Spichrzów przed nieproszonymi gośćmi. Towary zgromadzone w magazynach były cenne dla właścicieli, a drewniane spichlerze często narażone na pożar i rabunek, dlatego też po zmroku podnoszono zwodzone mosty na Motławie, a wyspy strzegły wcześniej wspomniane psy.
Jeżeli przejdziecie całą ulicę
Ogarną i
Most Krowi, po lewej stronie, na fasadzie jednego ze spichlerzy, dojrzycie główkę psa. To godło spichlerza, który nazywa się
"Biały Pies".
O wyspie i psach jej strzegących opowiada legenda o utalentowanym młodym skrzypku, który pewnego razu przygrywał w tawernie nieopodal Krowiego Mostu. Był już późny wieczór, droga do jego kwatery prowadziła przez Wyspę Spichrzów. Wszyscy mu odradzali, ze względu na groźne psy strzegące spichlerzy po zmroku. Skrzypek jednak poszedł. Szybko został otoczony przez warczące i szczekające psy. Nie wiedział, jak się ratować, zaczął grać na swoich skrzypcach piękne melodie, psy przestały szczekać, słuchały. Musiał grać bez przerwy, bo kiedy przestawał, czworonogi zaczynały groźnie warczeć. Przy smutnych piosenkach psy przeraźliwie wyły. Tak upłynęła skrzypkowi cała noc. Zmęczonego graniem uratowała straż nocna i żołnierze sprowadzeni przez obudzonych psim zawodzeniem mieszkańców.
Wracając z Wyspy Spichrzów, przyjrzyjcie się niektórym gdańskim kamieniczkom. Na ich fasadach czy też płytach przedprożowych, ozdabiających piękne gdańskie tarasy-przedproża, znajdziecie niejedno przedstawienie tych czworonogów (np. na fasadzie kamienicy przy ul. Długiej 59).
Dla chętnych mam jeszcze zagadkę. Proszę, byście znaleźli, w którym miejscu w Gdańsku znajduje się fontanna, którą zdobią m.in. cztery główki piesków prezentowane obok na zdjęciu. Wspomniana fontanna została ufundowana przez partnerskie miasto Gdańska - Bremę. Podpowiem, że znajduje się niedaleko
Baszty Jacek i pomnika Jana III Sobieskiego. Powodzenia!
Jeżeli chcecie poznać jeszcze inne gdańskie legendy lub przeczytać wspomniane przeze mnie w dzisiejszej wycieczce, zapraszam do przeczytania książki pana Jerzego Sampa "Legendy gdańskie".
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy